“Veertig jaar geef ik les als ik in oktober met pensioen ga. Een tiental jaar aan een secundaire school in Boom, een jaartje aan een Amerikaanse highschool in Phoenix, Arizona – of all places – en de laatste bijna dertig jaar aan wat vandaag de Thomas More Hogeschool Mechelen heet. Vooral bachelorstudenten Journalistiek in tekst- en onlinemedia zijn mijn publiek, en ik kan getuigen dat de coronacrisis deze journalisten in spe bijzonder hard heeft getroffen. Zeker de derdejaars die nu afstuderen. Je zal maar een job proberen te vinden in een markt die nog meer in crisis is geraakt dan ze al was.
Magere melk
Als lectoren zijn we massaal overgeschakeld op videochat én klassiek mailgebruik. Maar als ik dit semester één ding heb geleerd, is het dat in het onderwijs – ook aan de hogeschool – niets buiten klassikaal fysiek lesgeven gaat. Digitale tools, zoals dat heet, hebben zeker en vast een aanvullende kwaliteit maar zijn didactisch magere melk vergeleken met de volle melk van écht lesgeven. Jonge mensen zet je niet op dieet maar laat je zo smaakvol mogelijk proeven van alle mogelijke gerechten, toch?
Digitaal afstandsonderwijs ademt een verouderde top-down structuur: de lector oreert en de andere deelnemers-studenten zetten hun microfoon verplicht op mute. Inderdaad, onderwijs voor ‘stomme’, niet of nauwelijks reagerende studenten. Is het dat wat we willen? Ik denk het niet. Tenzij je een revolutie wil die in België ook uitbrak na De Stomme van Portici.
Magie in de les
‘Het is in de lessen dat de magie gebeurt’
Het is namelijk in de lessen dat de magie gebeurt. Als de studenten het dan niet oppikten, was mijn uitleg umsonst. Om te weten of ze mee waren, liet ik ze vaak individueel bij mij schouder-aan-schouder hun teksten – op papier of op scherm – nakijken en gaf ik instant commentaar. Het examen was – en is – voor mij eigenlijk bijzaak want het moest in de les gebeuren. Die bijna gewijde dialogische ruimte krijg je met digitale middelen, zoals ze nu zijn, niet opgevuld. Het blijft bij namaak, make believe, doen alsof je les geeft.
Nee, geef me daar maar the real thing. En de studenten denken er in de regel ook zo over. (Ook al hechten ze wel veel belang aan hun examencijfers, zoals later aan het cijfer op hun loonstrookje allicht.) Als er dan een gezondheidscrisis uitbreekt, splits de grotere klasgroepen op in kleinere groepjes, zoals nu al gebeurt. Je kan beter minder uren per groep spenderen aan direct lesgeven dan het helemaal los te laten, zoals nu te vaak gebeurd is. Vijf minuten ‘gewoon’ lesgeven is voor mij evenveel waard als een uur digitaal doceren vanop afstand.
‘Vijf minuten ‘gewoon’ lesgeven is voor mij evenveel waard als een uur digitaal doceren’
Comments are closed.