Rini Leppens uit Lille geeft vooral les in het afstandsonderwijs, HBO5 Verpleegkunde. “Mijn studenten zijn bijna allemaal mensen die al in het werkveld staan en bijvoorbeeld in het onderhoud van een woonzorgcentrum werken. Zij willen omscholen tot verpleegkundige. De meesten combineren hun studie met een gezin en een job.”
Wanneer de coronacrisis uitbreekt, hebben we het geluk dat onze school over een online platform beschikt voor ons afstandsonderwijs. We zetten de hele school op dat platform. Toch is dat hele online gebeuren niet zo gemakkelijk voor onze verpleegkundigen. Je zit immers met veel praktijk, vooral in de latere lesjaren.
Studenten vroeger op stage
We kiezen ervoor om al onze studenten vroeger op stage te sturen. Veel scholen laten hun studenten geen stage doen door corona. Maar wij kiezen er bewust wél voor. In de zorgsector is de situatie sowieso al krap. Nu met Covid-19 is ze nog krapper. De steun van onze studenten kan alleen maar een meerwaarde betekenen.
Natuurlijk is dat voor onze studenten absoluut niet gemakkelijk. Zeker niet in het begin en voor onze eerstejaars. Als je nog nooit stage gedaan hebt, en je komt dan op een covidafdeling terecht … Ik heb een student die in de thuisverpleging terechtgekomen is. Ze had nog nooit in de zorgsector gestaan en koos ervoor om enkel covidpatiënten te doen. Zeker de eerste twee dagen waren immens voor haar. Een andere student moet meer dan tien mensen op één afdeling afgeven. Dat komt aan.
‘Wij gaan ervan uit dat iedereen laptop en internet heeft. Maar dat is niet.’
Wat me opvalt: wij gaan ervan uit dat al onze studenten internet en een laptop hebben, en dat dat allemaal goed werkt. Maar dat is niet zo. We zoeken en vinden een oplossing: onze school haalt alle chromebooks uit de leslokalen en stelt ze ter beschikking van de studenten.
Tien tot vijftien keer herbeginnen
Zelf neem ik ook zo’n chromebook mee naar huis. Ik heb een vaste computer thuis, maar daar staat geen webcam op. En mijn zoontje moet online les volgen, waardoor we een computer te kort komen. Hij gebruikt de chromebook, zodat ik kan blijven les geven. Op een bepaald moment raakt mijn man technisch werkloos. Niet prettig, maar voor mij is dat wel gemakkelijk. Dan kan hij zich met ons zoontje bezighouden, terwijl ik me op mijn lessen concentreer. Gelukkig voor hem kan mijn man gauw weer aan de slag.
De online les dan. Meestal is dat een stuk theorie. Onze school heeft enorm geïnvesteerd om dingen zoals wondverzorging of een inspuiting te filmen. De eerste keren dat ik een les moet inspreken, herbegin ik tien, vijftien keer. Maar ik blijf proberen en gaandeweg gaat het alsmaar vlotter.
De praktijkles is pas echt een uitdaging. We leren de studenten hoe ze wonden moeten verbinden. Ze moeten dat filmen en het filmpje doorsturen. Wij geven dan feedback.
Je haalt elkaar erdoorheen
‘Er is geen onderscheid meer tussen les geven en het gezinsleven.’
Er is geen onderscheid meer tussen les geven en het gezinsleven. Het ene moment zit ik mijn zoontje te helpen met zijn schoolwerk, het volgende zit ik in een online vergadering en daarna is er online les. Studenten bellen vaker. Of sturen een whatsapp-bericht wanneer ze ’s avonds laat de leerstof aan het bekijken zijn. Ik begrijp dat mijn studenten niet tussen negen en vijf aan hun schooldingen werken. Het komt voor dat ze ’s avonds om tien uur een berichtje sturen. Als docent probeer ik dan flexibel te zijn. Overdag werken ze sowieso al harder dan normaal door de coronasituatie. Dat ik ze dan via chat op korte termijn kan voorthelpen, vind ik belangrijk.
‘Als docent wil je er staan voor je studenten.’
Als docent wil je er staan voor je studenten. Jij haalt hen erdoor. Maar zij halen ook jou erdoor. Als je een les gegeven hebt en je krijgt de feedback dat het goed was, dan denk je: oké, ik heb daar niet als een onnozelaar gestaan. Dat geeft een goed gevoel.
Ik ga mijn studenten niet meer terugzien. De laatste les is afgerond. Examens zijn er niet. Nu zijn we bezig met de klassenraden, nadien volgen nog een rapportbespreking en een online meeting. We zullen elkaar pas in september terugzien. Hopelijk verloopt dan alles opnieuw normaal.
Comments are closed.